VELRYBA A NULA
hudba J. Hutka, text J. Hutka, 1975

Velryba po moři plula
Dumajíc, co je to nula
K čemu ji lidé mají
A jak s ní počítají

Vodotrysk z hlavy jí šplíchal
Plankton jí do ucha vnikal
Za sebou bohatou brázdu
Jak bohatýrskou jízdu

Krucinál, jsem přece savec
Žádnej předpotopní blbec
Abych na to nepřišla
To bych se asi bodla

Nula přece výmysl je
Cosi jako poesie
Musí se za něco dát
Aby mohla fungovat

Z malého velké učiní
Přestože sama nic není
Snad proto, že prázdná je
Všemu prostor daruje

Každá idea je nula
Proto vždycky počet dala
A co teprv pitomost
To je nula navýsost

Každá nula světem hnula
I když si ji připsal moula
Nenávist a naděje
Jak vidíme, též nulou je

Velryba zavřela oči
Nuly se jí v hlavě točí
Chtěla už pod hladinu
Však potkala harpunu

A už motor navijáku
Táhne ji na pevném háku
V mysli jí vytanula
Ze všech poslední nula

Že kdo se věděním zvětší
Začne se podobat terči
Když svůj počet neskryje
Stáří se nedožije

WIELORYB I ZERO

tłumaczenia filologiczne i nie tylko...
wykonał Leszek Engelking

Wieloryb po morzu płynął,
Rozmyślając, co to takiego zero,
Do czego je ludzie mają
I jak przy jego pomocy liczą.

Fontanna mu z głowy tryskała,
Plankton mu do ucha wnikał,
Za sobą zostawiał potężny ślad,
Jakby tam sunęła dzielna jazda.

Do diabła, jestem przecież ssakiem
A nie żadnym przedpotopowym idiotą
Gdybym nic nie wymyślił,
Wyszłoby, że jest inaczej.

Zero to przecież wymysł,
Coś takiego jak poezja,
Musi mieć jeszcze coś,
Żeby zadziałało.

Z małego zrobi wielkie,
Mimo że samo jest niczym,
Pewnie dlatego, że jest puste,
Wszystkiemu daje miejsce.

Każda idea to zero,
Dlatego wszystko zwiększa,
A co dopiero teraźniejszość,
To zero w stopniu najwyższym.

Każde zero zmieniało świat,
Choćby dopisał je do siebie cymbał.
Także nienawiść i nadzieja,
Jak widzimy, są zerem.

Wieloryb zamknął oczy,
Zera mu krążą w głowie.
Chciał już się zanurzyć,
Ale napotkał harpun.

I oto już silnik wciągarki
Ciągnie go na mocnym haku.
Na myśl wielorybowi przyszło
Ostatnie ze wszystkich zero.

Gdy ktoś przez wiedzę się zwiększy,
Zaczyna przypominać tarczę,
Jeśli nie ukryje swej wielkości,
Nie dożyje do starości.

DE WALVIS EN DE NUL
Překlad Gerd Helmer

Zwemmend in zee dacht de walvis
Wat toch de nul voor getal is
Is het de mensen tot nut
En hoe gebruiken zij 't

Terwijl een fontein uit hem opspoot
En plankton hem door de kop schoot
Trok hij een spoor door de vloed
Fraai als een vorstelijk stoet

Ik ben toch en zoogdier, verdorie
Ruik ik soms naar prehistorie
Als 'k er niet gauw achterkom
Dan greng ik me eigen om

De nul is een louter verzinsel
Net poezie, in beginsel
Achter iets anders gehecht
komt zij pas goed tot haar recht

Ofschoon het maar een klein ding is
Maakt het zeer groot wat gering is
Zie, hoe iets leegs op het lest
Waarde verleent aan het rest

Alle ideën zij nullen
Waar ze de boeken mee vullen
Ook als j'een blumder begaat
Is dat een nul in 't kwadraat

Zelfs door een rund opgetekend
Heeft elke nul veel ontketend
Liefde en haat, allebei
Zijn ze een nul volgens mij

Door al die nullen bewogen
Sloot onze walvis de ogen
Wou juist een duik nemen, toen
Hij werd geraakt door 'n harpoen

Toen reeds de lijn werd gewonden
Waarmee die haak was verbonden
Steeg in zijn stervende kop
Dit laatste nulletje op

Wie zich door kennis vergroten
Worden het eerste geschoten
Wie niet zijn getal vóór zich houdt
Wordt van zijn leven niet oud