Ležela tkanička na ulici Řekni, kdo takové věci ztrácí Podivnej charakter musel to být Kdo umí tkaničku z boty ztratit
Řek jsem si: Nutně ho musím poznat Máme si navzájem co povídat On poznal tajemství jak šťastně žít Vždyť umí tkaničku z boty ztratit
Zkoumavě jsem se po lidech díval Celičký den jsem po městě bloumal Kterej z vás asi tak mohl to být Kdo umí tkaničku z boty ztratit
A lidi vykračujou prkenně Naoko vypadají důstojně Až příliš prakticky umějí žít Nó neuměj tkaničku z boty ztratit
Čí je ta tkanička, tiše se ptám Že najdu vlastníka už nedoufám Těch lidí okolo nemůže být Ti neuměj tkaničku z boty ztratit
Večer byl, slunce dávno zapadlo Když se smutné srdce rozehřálo Jen jeden z lidiček mohl to být Kdo umí tkaničku z boty ztratit
Jen jeden z nás toulavou duši má Z ulice k ulici se potlouká Malinkej cikánek musel to být Ten umí tkaničku z boty ztratit
Tak teď když odpověď konečně znám Závažný závěr tu udělám Že ze všech člověků má se nejlíp Kdo umí tkaničku z boty ztratit
SZNUROWADŁO
tłumaczenia filologiczne i nie tylko... wykonał Leszek Engelking
Leżało sznurowadło na ulicy, Powiedz, kto gubi takie rzeczy, Musiała to być dziwna osoba, Ktoś, kto umie zgubić z buta sznurowadło.
Powiedziałem sobie: „Koniecznie muszę tego kogoś poznać. Mamy sobie wzajemnie wiele do powiedzenia, On zna tajemnicę, jak żyć szczęśliwie, Przecież umie zgubić z buta sznurowadło".
Badawczo patrzyłem na ludzi, Cały dzień łaziłem po mieście, Kto z was, kto to może być, Ten, co umie zgubić z buta sznurowadło?
A ludzie kroczą sztywno, Na pierwszy rzut oka wyglądają godnie, Aż nazbyt praktycznie umieją żyć, Ale nie umieją zgubić z buta sznurowadła.
„Czyje jest to sznurowadło?" - pytam cicho. Już nie mam nadziei, że znajdę właściciela. Ono nie może należeć do tych ludzi dokoła, Bo nie umieją zgubić z buta sznurowadła.
Już był wieczór, dawno po zachodzie słońca, Kiedy w sercu zrobiło się ciepło: Mógł to być tylko jeden z tych ludzi, Tylko jeden umie zgubić z buta sznurowadło.
Tylko jeden z nas ma duszę włóczęgowską, Łazi z ulicy na ulicę, Musiał to być mały Cygan, On umie zgubić z buta sznurowadło.
Teraz, kiedy w końcu znalazłem odpowiedź, Przedstawię tu doniosły wniosek: Ze wszystkich ludzi najlepiej jest temu, Kto umie zgubić z buta sznurowadło.
DE SCHOENVETER
Překlad Gerd Helmer
Ik zag laatst een schoenveter liggen op straat
Wie zou het zijn die zoiets achterlaat
De stad word bezocht door een vreemde sinjoor
Eentje die zomaar een veter verloor?
´k Zei bij mezelf: Daarnaar moet je op zoek
Die heeft veel gereist, die vertelt als een boek
´t Geheim van het leven – hij heeft het door
Vandaar dat hij zomaar een veter verloor?
Heel de dag ben ik de stad doorgegaan
Keek de voorbijgangers één voor één aan:
Wie van u allen legde dat spoor
Doordat hij zomaar een veter verloor?
Iedereen schreed als een plank mij voorbij
Wie zou gewichtiger wezen dan hij?
Zo iemand is er te zakelijk voor
Dat hij ooit zomaar een veter verloor
Zachtjes verzuchtte ik: van wie zou ie zijn?
De hoop hem te vinden was nog maar heel klijn
Komt in zo´n menigte niemand meer voor
Niemand, die zomaar een veter verloor?
Maar toen de avond zonk en de zon viel
Werd ik weemoedig en warm werd mijn ziel
Eén mens slechts is er, zo drong tot mij door
Toe in staat, dat hij een veter verloor
Eén zo hardgrondig tot zwerven vervoerd
Dat hij van straat tot straat rondkoekeloert:
Een kleine zigeuner, ik hield hem ervoor
Dat hij het was die die veter verloor
Zo kreeg ik toch nog een antwoord eruit
En zo krijgt dit lied een belangrijk besluit:
Wie ligt op alle gelukzoekers voor?
Degene die zomaar een veter verloor